Wanneer men een eigen woning bezit en de financiering hiervan ter sprake komt, spreekt men over het algemeen van het hebben van een hypotheek. Wanneer we echter de exacte betekenis van het woord hypotheek nader bestuderen dan zien we dat er iets geks aan de hand is met de betekenis en het gebruik van de terminologie.
Feitelijk is er sprake van een recht van hypotheek. Dit is een zakelijk recht wat rust op een registergoed. Wanneer er sprake van een recht van hypotheek is, mag de vordering met voorrang op het registergoed verhaald worden. In de particuliere geldverstrekking betekent dit dat de geldverstrekker de woning zonder tussenkomst van de rechter op de executieveiling mag verkopen wanneer de geldnemer niet aan zijn betalingsverplichting kan voldoen.
Het hebben van een hypotheek is dus eigenlijk geen juiste beschrijving. Men heeft een hypothecaire geldlening van een geldverstrekker. De geldverstrekker heeft op haar beurt een recht van hypotheek.
Omdat bij een recht van hypotheek sprake is van een juridische afspraak dient deze vastgelegd te worden. Deze vastlegging wordt gedaan door een notaris. Deze notaris maakt in het hypotheekproces een tweetal akten op; de akte van levering en de hypotheekakte. Bij de akte van levering wordt de consument eigenaar van de woning. De hypotheekakte regelt de verpanding van het onderpand, de woning, aan de geldverstrekker.